به گزارش مجله خبری نگار، «ایهود اولمرت» نخستوزیر اسبق رژیم صهیونیستی این سخنان را، در برنامه پادکست که «یرون بلوم» فرمانده سابق بخش اطلاعات سرویس امنیت داخلی رژیم صهیونیستی (شاباک) را اجرا میکند، بیان کرده است.
اولمرت در این برنامه گفت اخیرا به آمریکاییها و فرانسویها طرحی برای مهار تنش با حزبالله ارائه کرده که بر اساس آن ارتش اسرائیل از منطقه مزارع شبعا و مناطق مرزی دیگر عقبنشینی میکند و حزبالله نیز باید به رود «اللیطانی» بازگردد.
او از طرح خود در این برنامه دفاع کرد و در ادامه به انتقاد از کابینه نتانیاهو پرداخت.
اولمرت گفت که کابینه نتانیاهو هیچگونه بحثی راهبردی درباره چگونگی پاسخگویی در صورت حمله به اسرائیل از غزه یا لبنان انجام نداده در حالی که کابینه او در آن زمان ۶ جلسه برای بررسی چنین مسئلهای برگزار کرد.
نخستوزیر اسبق رژیم اسرائیل همچنین علت غلبه «کتائب القسام» شاخه نظامی حماس بر نیروهای اسرائیلی در پانزدهم مهر ماه را دستکم گرفتن قدرت گروههای فلسطینی دانست.
او در این خصوص گفت: «طرف مقابل را دستکم گرفتیم. فکر میکردیم که میتوانیم مسئله فلسطین را بدون حل و فصل کردن مدیریت کنیم. باور داشتیم که آنها نمیتوانند علیه ما کاری بکنند و ما باهوشتر و پرقدرتتر هستیم؛ اما در پایان، ما را به چالش کشیدند و غافلگیرمان کردند.»
اولمرت در ادامه ادعا میکند که ارتش این رژیم از طرحها و رزمایشهای گروههای مقاومت فلسطین آگاه بوده؛ اما آنها را دستکم گرفته و مورد تمسخر قرار داده است.
نخستوزیر اسبق رژیم اسرائیل خواستار پایان جنگ در نوار غزه، خروج نیروهای اسرائیلی از این منطقه و استفاده از نیروهای چندملیتی برای کنترل نوار غزه و بازگردانی اسرا شد و در بخش دیگری نیز اشاره کرد که نتانیاهو و اعضای کابینه او مقامات نظامی را تحت فشار قرار دادهاند تا در خصوص جنگ اظهار نظری نکنند و اعضای کابینه را به باد انتقاد نگیرند.
ایهود اولمرت گفت: «دلم میسوزد زمانی که میشنوم برخی افراد جدی درباره آینده کشور احساس نگرانی میکنند.»
او در پایان در پاسخ به سؤالی درباره انتشار برخی گزارشها در خصوص درخواست عربستان سعودی برای توسعه سلاح هستهای به عنوان بخشی از توافق همهجانبه با آمریکا و عادیسازی روابط با تلآویو گفت: «همه آنچه درباره هستهای است باتوجه به پیامدهای مختلف باید در خفا، به آرامی با تفکر عمیق مورد بحث و بررسی قرار گیرد. متأسفانه نخستوزیر معروف به تهدید است و نه عمل.»